Een doorsnee bezoek aan de kapper...
Laat ik nu de vooruitziende blik hebben gehad om een week eerder een afspraak bij de kapper te hebben gemaakt.
Dat ik zo lang van te voren een afspraak moet maken bij de kapper van m'n keuze irriteert me al behoorlijk... ze hebben daar tegenwoordig wachtlijsten die de gemiddelde orgaandonor niet zou misstaan.
Om de kapper, en mijzelf, wat tijd te besparen besluit ik in mijn onwetendheid maar van te voren zelf mijn haren te wassen... na m'n haren verdronken te hebben in enkele liters water begin ik m'n schedel in te zepen met m'n favoriete shampoo, die overigens m'n favoriet is omdat het de goedkoopste is.
Natuurlijk precies op het moment dat de shampoo mijn ogen begint in te lopen gaat de telefoon...
*TRING*
-"RRHHAAAARRRGGHHH!!!!"
*TRING! TRING!*
-"Ja je vergeet het maar... eerst m'n haar uitspoelen"
*TRING!! TRING!! TRING!!*
-"Jij weet van geen ophouden he?!"
*TRING!!! TRING!!! TRING!!! TRING!!!*
-"Gloeiendegloeiende.... *klik* Hallo?!"
Ja hoor... het is de kapper, ze zijn wat onderbezet... of ik misschien een uurtje later kan komen.
"Nou liever niet eigenlijk... ik heb er een vergadering voor verzet..."
-"Ja dat kan wel zijn maar het kan echt niet anders meneer... we hebben nu gewoon nog geen ruimte voor u..."
"Hmmpff lekker is dat, en zeg maar jij..."
-"...anders kan ik uw afspraak wel naar volgende week verplaatsen"
"RHHAARRGGHH... Gloeiendegloeiende...!!!"
-"...eeehhh meneer...?"
"Sorry... ik kreeg zeep in m'n oog, en zeg maar jij."
-"...hmmm, ik bel u toch niet ongelegen?"
"Neeeuuhhh hoor... absoluut niet, ik bel altijd het liefst met ogen die vollopen met bijtende shampoo!"
-"Ah... oké dan. Dus u komt een uur later?"
"Zal wel moeten... weinig zin om nog een week te wachten."
-"Oké dan zie ik u vanmiddag meneer..."
"Zeg maar jij!!"
-"Tot vanmiddag meneer."
"Ja, de groeten..." *zucht*
*klik*
Terwijl ik m'n haar en gezicht zo snel mogelijk afspoel en m'n vuurrode ogen schoonwas verbaas ik me weer eens over het feit dat m'n telefoon nog steeds geen kortsluiting heeft gemaakt van al die semi-aquatische gesprekken.
Met een mailtje naar m'n collega's is de vergadering van die dag voor de tweede keer verzet en ik besluit de tijd wat te doden door wat te lezen...
Ik weet weer een lach op m'n gezicht te toveren door weer wat van m'n favoriete stukken van "Naked Lunch" van Burroughs door te lezen... vooral het stuk over "The talking asshole" weet mijn humeur weer wat positiever te krijgen. Ik zal het nog nodig hebben vandaag...
Als ik dan uiteindelijk stipt op de afgesproken tijd de kapper binnenstap word ik begroet door de residente leernicht in een glimmende broek die zo strak zit dat ik z'n cockring bijna kan zien zitten. Ik word door hem naar de wachttafel gebracht en krijg een gruwelijke beker vol thee met een geurtje voorgeschoteld.
Na een nutteloze zoektocht naar interessant leesvoer in de stapel cosmopolitans en andere oppervlakkige mode-drukwerk, besluit ik dat er waarschijnlijk toch meer plezier te beleven valt aan het observeren van de cliëntele en medewerkers van deze hipper-dan-hippe kapperszaak... oh, zei ik nu hip? Ik word oud.
De eerst dame die me opvalt staat, voor een mij onbekende reden, op het punt met haar hoofd te verdwijnen in een soort reflectief folie wat verdacht veel lijkt op het folie dat ook altijd gebruikt wordt op de mars- en maan-verkenners. Zijn ze haar aan het voorbereiden voor ontvangst van buitenaardse boodschappen, of is het een ingenieuze methode van de kapper om wat meer geld uit haar beurs te kloppen... ik zal het antwoord nooit te weten komen want ik word uit m'n mijmeringen gerukt door een kapster die mij naar de wastafel wil brengen.
Voor ik doorheb dat ze het tegen mij heeft valt me eerst van alles op aan haar uiterlijk... ze is het toonbeeld van een alternatieve kapster. Ze heeft dreadlocks in minimaal zeven verschillende kleuren, die stuk voor stuk op gruwelijke wijze met elkaar vloeken... daarnaast draagt ze een outfit die Sid Vicious zelf niet zou misstaan en heeft ze meer chirurgisch staal in haar gezicht dan in de gemiddelde operatiekamer te vinden is. Heel even schiet er een angstige gedachte door mijn hoofd... ze zal toch niet haar creatieve driften op mijn kapsel willen gaan botvieren hè?!
"Meneer, u bent aan de beurt..."
-"Hè? Oh sorry ik was even afwezig."
"U bent aan de beurt meneer."
-"Zeg maar jij... en aan de beurt waarvoor?"
"Eehhmm.. voor de wastafel meneer, uw haar moet wel even gewassen worden voor het geknipt wordt natuurlijk."
-"Nou... ik heb mijn haar thuis al gewassen hoor, en zeg maar jij!"
"Ja maar ik zal het toch nog even moeten wassen meneer... dat zijn de voorschriften"
-"Hmmpfff nou het moet maar dan, ik kom de volgende keer wel met een ongewassen haardos... en hou alsjeblieft eens op met dat ge-meneer."
"Gaat u maa..."
-"Pas op hè!"
"Sorry... ga jij... maar in die stoel zitten bij wasbak nummer twee"
-"Da's al veel beter..."
De stoel voor de wasbak is duidelijk gekozen om z'n design en niet om z'n comfort... hij is niet in hoogte verstelbaar, wat betekent dat ik met mijn twee meter maar net met m'n onderrug de zitting raak als ik mijn hoofd in de wasbak leg, zodat m'n hele gewicht aan m'n nek hangt... erg prettig.
"Ligt u... pardon... lig je goed?"
-*kreun* "Ja fantastisch... kan dit snel?"
"Ik zal m'n best doen... is er nog iets bijzonders met je haar?"
-"Nou het wil wel eens een beetje vet zijn"
"Daarom wassen wij nu je haren hier, we hebben special shampoo tegen vet haar enzo..."
-"Gek... dat staat bij mij thuis ook op de fles..."
"Eeehh... ja, maar wij hebben proffesionele shampoo"
-"Vast een verschil van dag en nacht... doe je best!"
Met m'n hoofd achterover in de keiharde porceleinen wasbak merk ik dat het toch wel even prettig is om m'n haar door iemand anders te laten wassen... maar misschien is het vooral het scherpe contrast tussen de zacht masserende vingers op m'n schedel en de stekende pijn in m'n nek wat me tevreden stemt.
Nadat m'n haar met twee verschillende soorten shampoo gewassen is, word ik met een handdoek om m'n nek naar de kappersstoel geleid en wordt me wederom ongevraagd een bak gruwelijke thee met een geurtje voorgeschoteld... deze ruikt naar zo'n denneboompje dat sommige mensen aan de binnenspiegel van hun auto hebben hangen.
Eindelijk in de kappersstoel wordt ik naar beneden gepompt zodat de kapster over mij heen kan kijken en me kan vragen wat ik precies wil met m'n haar vandaag...
"Zo... wat waren de plannen?"
-"Nou ik wou even het oliepeil laten meten en er nieuwe bougies in laten zetten..."
"Eeehhh.. sorry?"
-"Vage bui, let maar niet op mij... nee hoor, ik wou het alleen maar wat terug in model laten knippen, wel lekker lang laten... maar er gewoon voor zorgen dat het er weer lekker verzorgd uit ziet"
Zichtbaar teleurgesteld woelt ze wat door m'n haar... blijkbaar ben ik vandaag niet die klant waarop ze haar creativiteit kan botvieren.
"Volgens mij zou een leuk kleurtje jou ook wel leuk staan... een paar rode of paarse lokken misschien?"
-"Zou vast fantastisch staan... maar daarmee kan ik niet bij m'n collega's voor de dag komen, die zouden toch al liever zien dat ik gekortwiekt werd"
"Oowh... jammer."
-"Ja... balen hè?"
"Nou goed... dat zal ik het wel wat bijknippen... wil je het in laagjes of één lengte"
-"Doe maar een beetje in laagjes, dan lijkt het wat meer"
"Ja... oké, doen we. Maar ik zal het eerst eens even drogen"
Met de föhn op de hoogste stand op nog geen centimeter afstand van m'n hoofdhuid voelen m'n hersenen alsof ze in hun eigen vocht aan het gaarkoken zijn... dat m'n oren er nog niet uitzien als stukjes kroepoek mag een wonder heten.
Dan neemt ze een schaar ter hand die regelrecht uit een Hitchcock film lijkt te zijn gekropen... een blinkend roestvrij stalen gevaarte dat eruit ziet alsof het zonder moeite m'n schedel zou doorboren. Even vraag ik me af waarom kappers toch altijd van die gigantische scharen gebruiken, haar is toch geen staaldraad of scheepstouw? Maar dan bedenk ik me dat het misschien wel een statussymbool onder kappers is... hoe groter de schaar, hoe groter de... Hmmm, dit gedachtenspinsel werk ik maar niet verder uit.
Tussen het knippen door haalt de kapster af en toe een kam door m'n haar... en ik wist dat ik haar had moeten waarschuwen, maar het is al te laat. Ze haalt haar kam met grof geweld precies door de nogal grote moedervlek aan de rechterkant van m'n hoofd en ik krijg gratis en voor niets toch nog de paar rode lokken die zij zo graag bij me had gezien.
"Ooohh wat is dat nou?!! AaaAahhh bloed!"
-"Oeps... ja sorry, daar had ik je voor moeten waarschuwen.. er zit daar een moedervlek."
"Maar doet het geen pijn dan?"
-"Nee hoor valt wel mee... ik ben wel wat gewend"
"Maar het bloed zo hard!"
-"Dat lijkt maar zo hoor... niets bloedt harder dan de scalp"
"Ewww... nu moet ik je haar opnieuw wassen natuurlijk"
-"Dat lijkt me wel verstandig ja... opgedroogd bloedt is niet zo bevordelijk voor je kapsel. Hoewel, misschien als je dreadlocks hebt... hmmmm"
Na nogmaals de wastafel marteling te hebben doorstaan, wordt ik door de kapster keurig recht bijgeknipt... dit keer extra voorzichtig. De angst dat ze nog iets open knipt of kamt is duidelijk op haar gezicht af te lezen.
Na mijn goedkeuring door middel van de welbekende spiegel worden met een borsteltje, dat aanvoelt alsof er schoenen mee gepoetst worden, de haren uit m'n nek geborsteld.
Door deze ervaring ben ik weer een flink bedrag lichter en ik verlaat de zaak met een lichte portomonnee en talloze miniscule haartjes die op de één of andere manier m'n shirt in geglipt zijn.
Met meer jeuk dan iemand die naakt in een veld brandnetels radslagen heeft geoefend, bedenk ik mij dat ik voorlopig weer een paar maandjes niet naar de kapper hoef.
Met een glimlach op m'n gezicht begeef ik mij naar huis... op naar de douche.
deGVR
